عوامل تأثیرگذار در افزایش شکاف طبقاتی

ثبات یارانه نقدی و افزایش نابرابری: تحلیل ضریب جینی در سال ۱۴۰۲

بررسی آمارها نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۲، نسبت هزینه‌های دهک‌های پردرآمد به کم‌درآمد جامعه افزایش یافته است. یکی از مهم‌ترین عوامل افزایش نابرابری، ثبات یارانه‌های نقدی و افزایش نرخ تورم است. به نظر می‌رسد که افزایش یارانه‌ها می‌تواند به کاهش نابرابری کمک کند، اما تورم بالا اثرات این یارانه‌ها را کمرنگ کرده است. در نهایت، ضریب جینی که نشان‌دهنده توزیع نابرابر درآمد در جامعه است، افزایش یافته و نابرابری اقتصادی را تشدید کرده است.

تحلیل روند نابرابری درآمدی در ایران: ضریب جینی و تأثیر تورم و یارانه‌ها

ضریب جینی به عنوان معیاری برای سنجش نابرابری درآمدی در ایران، در سال ۱۴۰۲ با افزایشی به ۰.۳۹ واحد رسید. این شاخص نشان می‌دهد که فاصله طبقاتی در جامعه بیشتر شده و دهک‌های پردرآمد نسبت به دهک‌های کم‌درآمد قدرت خرید بیشتری داشته‌اند. از دلایل اصلی این افزایش می‌توان به کاهش نرخ ارز حقیقی و اثرات منفی آن بر قدرت خرید دهک‌های پایین اشاره کرد. با ثبات نرخ ارز اسمی و تورم داخلی، نابرابری در جامعه تشدید شده است.

نابرابری اقتصادی و ضریب جینی

در سال ۱۴۰۲، نابرابری درآمدی به واسطه افزایش ضریب جینی به ۰.۳۹ واحد، به یکی از موضوعات مهم اقتصادی ایران تبدیل شده است. یکی از عوامل اصلی تشدید نابرابری، کاهش نرخ ارز حقیقی و افزایش قیمت کالاهای اساسی بوده است که بیشترین فشار را به دهک‌های پایین جامعه وارد کرده است. در این میان، طبقات پردرآمد توانسته‌اند از فرصت‌های اقتصادی استفاده کرده و مصرف خود را افزایش دهند، در حالی که طبقات کم‌درآمد با کاهش مصرف و فشار اقتصادی مواجه شده‌اند.

بررسی تأثیر یارانه‌ها و تورم بر ضریب جینی ایران در سال‌های اخیر

در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱، یارانه‌های نقدی توانستند تا حدی فشار اقتصادی بر دهک‌های پایین درآمدی را کاهش دهند و نابرابری درآمدی را کم کنند. اما در سال ۱۴۰۲، با وجود ثبات نرخ ارز اسمی و افزایش نرخ تورم، ضریب جینی مجدداً افزایش یافت. تورم اثر یارانه‌ها را کمرنگ کرده و فاصله طبقاتی را تشدید کرده است. بررسی داده‌ها نشان می‌دهد که تنها یارانه‌های نقدی نمی‌توانند به‌طور پایدار نابرابری را کاهش دهند، مگر اینکه تورم کنترل شود.